Aktualności
Nowe eksponat w zbiorach Muzeum
W lutym b. r. Stowarzyszenie Historyczno-Eksploracyjne Salla za pośrednictwem PWKZ w Gdańsku przekazało do zbiorów Muzeum Stutthof w Sztutowie zabytki pozyskane w wyniku prac poszukiwawczych prowadzonych na terenie poobozowym.
Wśród przekazanych obiektów znajduje się m. in. niemiecka rozdzielnia prądu pierwotnie umieszczona na jednym ze słupów stanowiących ogrodzenie obozu.
![Na zdjęciu stary, zużyty mechanizm rozdzielni elektrycznej. Ma kilka pokręteł i zaworów zamocowanych na górnej powierzchni. Część maszyny jest wykonana z metalu i jest znacznie zardzewiała i zużyta. W środku jest duży otwór, prawdopodobnie miejsce, gdzie kiedyś była zamocowany słup. Widoczne są dwie etykiety na górnej powierzchni; jedna jest nieczytelna z powodu zużycia, a druga ma napis “Norden”. Tło to jednolita, szara powierzchnia, która kontrastuje z rdzewiejącym metalem.](https://stutthof.org/wp-content/uploads/2024/03/rozdzielnia-1024x851.jpg)
Obóz Stutthof był terenem doskonale chronionym, co nie tylko uniemożliwiało więźniom ucieczkę ale dodatkowo utrudniało kontakty z ludnością zewnętrzną. Jego zabezpieczenie stanowiła podwójna strefa ochrony, tzw. mały i duży łańcuch straży (Kleine oraz Grosse Postenkette). Podczas gdy mały łańcuch straży zamykał teren obozu macierzystego, duży rozstawiony był znacznie szerzej i obejmował także obszary zabezpieczające obóz (np. plac budowlany, plac drzewny, zabudowania gospodarcze). Teren ten w ciągu dnia był stale patrolowany przez SS-manów z psami. Wokół dużego łańcucha straży, w odległości co 50 metrów, rozstawione były posterunki strażników (postenów), których zadaniem było strzelanie do więźniów podejmujących próbę ucieczki oraz uniemożliwienie im kontaktów z osobami spoza obozu. W ciągu dnia to właśnie Grosse Postenkette stanowiło główny obszar warty. Posteni schodzili z posterunków w porze obiadowej, gdy więźniowie udawali się na obiad oraz wieczorem, gdy podczas popołudniowego apelu zliczono stan więźniów.
![Zdjęcie przedstawia opuszczony teren obozu koncentracyjnego Stutthof otoczony drutem kolczastym i drewnianymi słupami. Na pierwszym planie widać zarośniętą trawą ziemię, co wskazuje na zaniedbanie tego miejsca przez pewien czas. W tle widoczna jest wieża strażnicza. Niebo wydaje się być zachmurzone, co nadaje całej scenie ponury nastrój. Na zdjęciu nie widać żadnych osób ani zwierząt; miejsce wydaje się opuszczone. Zdjęcie jest czarno-białe, wykonane po wyzwoleniu obozu w 1945 r.](https://stutthof.org/wp-content/uploads/2024/03/fragment-ogrodzenia-obozu-615x1024.jpg)
Nocą większą rolę odgrywał mały łańcuch straży, czyli linia zabezpieczająca obóz macierzysty. Stanowiło go podwójne ogrodzenie z drutu kolczastego (zewnętrzne pod wysokim napięciem) oraz zasieki znajdujące się pomiędzy nimi. Dodatkowo pomiędzy zabudowaniami ostatnich baraków a ogrodzeniem znajdował się specjalnie wyznaczony obszar zwany strefą śmierci. Już samo wkroczenie więźnia na ten teren, groziło jego rozstrzelaniem.
![Na zdjęciu widzimy stary, zardzewiały drut kolczasty i dwie białe izolatory. Izolatory są stare i trochę zużyte. Drut jest ciemny i zardzewiały. Tło jest białe. Na zdjęciu nie ma ludzi ani zwierząt. Jest napis “Stutthof | Muzeum Stutthof w Sztutowie NIEMIECKI NAZISTOWSKI OBOZ KONCENTRACYJNY I ZAGŁADY (1939–1945)”.](https://stutthof.org/wp-content/uploads/2024/03/MSt-II-4-008-1024x682.jpg)
Muzeum Stutthof w Sztutowie składa serdeczne podziękowanie członkom Stowarzyszenia Salla za cenny dar do muzealnej kolekcji.
(bt)