Nowe eksponat w zbiorach Muzeum

W lutym b. r. Stowarzyszenie Historyczno-Eksploracyjne Salla za pośrednictwem PWKZ w Gdańsku przekazało do zbiorów Muzeum Stutthof w Sztutowie zabytki pozyskane w wyniku prac poszukiwawczych prowadzonych na terenie poobozowym.

Wśród przekazanych obiektów znajduje się m. in. niemiecka rozdzielnia prądu pierwotnie umieszczona na jednym ze słupów stanowiących ogrodzenie obozu.

Na zdjęciu stary, zużyty mechanizm rozdzielni elektrycznej. Ma kilka pokręteł i zaworów zamocowanych na górnej powierzchni. Część maszyny jest wykonana z metalu i jest znacznie zardzewiała i zużyta. W środku jest duży otwór, prawdopodobnie miejsce, gdzie kiedyś była zamocowany słup. Widoczne są dwie etykiety na górnej powierzchni; jedna jest nieczytelna z powodu zużycia, a druga ma napis “Norden”. Tło to jednolita, szara powierzchnia, która kontrastuje z rdzewiejącym metalem. — ^{Rozdzielnia prądu z zaznaczonym podziałem na poszczególne części ogrodzenia.}

Obóz Stutthof był terenem doskonale chronionym, co nie tylko uniemożliwiało więźniom ucieczkę ale dodatkowo utrudniało kontakty z ludnością zewnętrzną. Jego zabezpieczenie stanowiła podwójna strefa ochrony, tzw. mały i duży łańcuch straży (Kleine oraz Grosse Postenkette). Podczas gdy mały łańcuch straży zamykał teren obozu macierzystego, duży rozstawiony był znacznie szerzej i obejmował także obszary zabezpieczające obóz (np. plac budowlany, plac drzewny, zabudowania gospodarcze). Teren ten w ciągu dnia był stale patrolowany przez SS-manów z psami. Wokół dużego łańcucha straży, w odległości co 50 metrów, rozstawione były posterunki strażników (postenów), których zadaniem było strzelanie do więźniów podejmujących próbę ucieczki oraz uniemożliwienie im kontaktów z osobami spoza obozu. W ciągu dnia to właśnie Grosse Postenkette stanowiło główny obszar warty. Posteni schodzili z posterunków w porze obiadowej, gdy więźniowie udawali się na obiad oraz wieczorem, gdy podczas popołudniowego apelu zliczono stan więźniów.

Zdjęcie przedstawia opuszczony teren obozu koncentracyjnego Stutthof otoczony drutem kolczastym i drewnianymi słupami. Na pierwszym planie widać zarośniętą trawą ziemię, co wskazuje na zaniedbanie tego miejsca przez pewien czas. W tle widoczna jest wieża strażnicza. Niebo wydaje się być zachmurzone, co nadaje całej scenie ponury nastrój. Na zdjęciu nie widać żadnych osób ani zwierząt; miejsce wydaje się opuszczone. Zdjęcie jest czarno-białe, wykonane po wyzwoleniu obozu w 1945 r. — ^{Fragment ogrodzenia Nowego Obozu.}

Nocą większą rolę odgrywał mały łańcuch straży, czyli linia zabezpieczająca obóz macierzysty. Stanowiło go podwójne ogrodzenie z drutu kolczastego (zewnętrzne pod wysokim napięciem) oraz zasieki znajdujące się pomiędzy nimi. Dodatkowo pomiędzy zabudowaniami ostatnich baraków a ogrodzeniem znajdował się specjalnie wyznaczony obszar zwany strefą śmierci. Już samo wkroczenie więźnia na ten teren, groziło jego rozstrzelaniem.

Na zdjęciu widzimy stary, zardzewiały drut kolczasty i dwie białe izolatory. Izolatory są stare i trochę zużyte. Drut jest ciemny i zardzewiały. Tło jest białe. Na zdjęciu nie ma ludzi ani zwierząt. Jest napis “Stutthof | Muzeum Stutthof w Sztutowie NIEMIECKI NAZISTOWSKI OBOZ KONCENTRACYJNY I ZAGŁADY (1939–1945)”. — ^{Izolator elektryczny znaleziony w latach 70-tych na terenie byłego Obozu Żydowskiego.}

Muzeum Stutthof w Sztutowie składa serdeczne podziękowanie członkom Stowarzyszenia Salla za cenny dar do muzealnej kolekcji.

^(bt)

Aktualności

Nowe eksponat w zbiorach Muzeum