Pro Memoria

Z głębokim smutkiem informujemy, że w nocy z 7 na 8 października 2020 r. zmarł Tadeusz Matusiak  nasz największy Przyjaciel i pierwszy Dyrektor Muzeum Stutthof w Sztutowie. Na wieczny odpoczynek odszedł harcerz, historyk, muzealnik, patriota, ale przede wszystkim otwarty, serdeczny, pełen pasji i misji człowiek, który do końca swoich dni związany był z naszym Muzeum.

Rodzinie i Bliskim, dyrekcja i pracownicy Muzeum Stutthof w Sztutowie składają najszczersze wyrazy współczucia.

Tadeusz Matusiak urodził się 27 marca  1933 r. w Warszawie. Związany z harcerstwem był członkiem gdańskiej organizacji harcerskiej „Szczerbiec”, której działalność była skierowana na rozpowszechnianie treści patriotycznych i antyradzieckich. Za co w grudniu 1953 r., został aresztowany, a w 1954 skazany na rok więzienia w zawieszeniu, utratę praw publicznych i obywatelskich i utratę mienia. W wyniku amnestii część kary anulowano, natomiast jako skazany za działalność antykomunistyczną nie mógł kontynuować nauki i zatrudnienia. Zrehabilitowany został wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku w 2012 r.

W 1956 r. podjął studia na Uniwersytecie w Lublinie, które obronił w 1961 r., na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Prace zawodową rozpoczął jako nauczyciel w Gdańsku. Równocześnie, wraz z byłymi więźniami obozu Stutthof rozpoczął aktywną działalność na rzecz zachowania pamięci i upamiętnienia. Na jego barkach spoczęło stworzenie Miejsca Pamięci na terenie, który od 1945 r. ulegał powolnej dewastacji i zapomnieniu.

Dzięki staraniom Tadeusza Matusiaka wokół Muzeum skupione były różne organizacje społeczne, środowisko byłych więźniów obozu Stutthof i ich rodziny, rozpoczęto budowanie kolekcji muzealnej i gromadzenie zbiorów archiwalnych, uporządkowano teren poobozowy, rozpoczęto prace badawcze nad historią KL Stutthof.

Tadeusz Matusiak kierował Muzeum Stutthof w Sztutowie do czerwca 1972 r., kiedy został powołany na Dyrektora Muzeum Historii Miasta Gdańska (obecnie Muzeum Gdańska), którą funkcje pełnił do 1976 r. Mimo, że przez wiele lat mieszkał w Warszawie i zajmował różne funkcje w najwyższych urzędach rządowych, do końca swoich dni interesował się losami Muzeum.