Prof. dr hab. Maria Mendel, Uniwersytet Gdański – pedagożka społeczna, badaczka przestrzeni podmiotowego sprawstwa i demokratycznej wspólności; autorka koncepcji pedagogiki miejsca, rozwijanej w perspektywie badań społecznie zaangażowanych. Wśród publikacji m.in.: „Pedagogika miejsca” (red.2006), „Społeczeństwo i rytuał. Heterotopia bezdomności” (2007), „Pedagogika miejsca wspólnego. Miasto i szkoła” (2017), „Pamięć i miejsce” (współred.2019); „Eduwidma, rzeczy i miejsca nawiedzone” (red.2020). Badania często koncentruje na miejscu, jakim jest miasto [np.: „Miasto pedagogiczne” (2016)], szczególnie Gdańsk z jego formacyjną przestrzenią wspólnej pamięci, także wspólnie doświadczanej traumy [jak w projekcie raportowanym w monografii „Tożsamość Gdańszczan. Budowanie na (nie)pamięci” (współred.2010)]. Miasto analizowane jest również z perspektywy lokalnego działania, które wytwarza demokratyczną wspólność. Wśród prac w tym obszarze, m.in.: „Miasto jak wspólny pokój. Gdańskie _modi co-vivendi”_ (red.2015), „Miasto dla sztuki, sztuka dla miasta” (współred.2018). Związana od lat z Akademią Sztuk Pięknych, w której aktualnie prowadzi wykłady dla doktorantów. Działa w Gdańskim Towarzystwie Naukowym (przewodniczy Wydziałowi I Nauk Społecznych i Humanistycznych). Blisko współpracuje z Muzeum Stutthof w Sztutowie, głównie w charakterze konsultantki, ostatnio także członkini Rady Muzeum. Laureatka Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza (2020).